براون هتلی در هایی تی دارد که از مادرش به او ارث رسیده . سرزمینی که روزی پر از جهان گردان بوده اما اکنتون در زیر دست دیکتاتورهایی وحشی اداره می شود و پای هیچ کس به آنجا نمی رسد . همه جا تحت وحشت و نظارت است . براون راهی هایی تی است و خانم و اقای اسمیت دو نامزد ریاست جمهوری قبلی در آمریکا و جونز مردی که معلوم نیست به چه کاری مشغول است همسفر او هستند .

ماجرا یک جور تعقیب و گریز پلیسی با زیرمایه های سیاسی و انتقاد از دیکتاتوری هست . کتاب متوسطی هست عین همون چیزهایی که در مورد کتاب های قبلی هم گفتم هیجان دار بدون کشش ادبی خاص . به نظر من کتاب های چندان پرارزشی نیستند .

راستش از گرین خوانی خسته ام اما خوب یکی دو تا کتاب از کتاب خونه امانت گرفتم که ترجیح می دم بخونمشون و بعد این پرونده را ببندم .

قسمت های زیبایی از کتاب

از این که مقلد هستیم نباید چندان گله مند باشیم . بازیگری حرفه ی شریفی است . اگر لااقل مقلدهای خوبی بودیم دست کم دنیا شناختی از سبک پیدا می کرد . ما واخورده ایم … فقط همین .

انسان همواره به جای اعتقادی که از دست داده جانشینی برمی گزیند .